Onderweg naar Liefdesblij

Het is zaterdagochtend 6.30 uur, weekend! Meneer Milan, mijn jeweetwelkater, laat liefdevol weten dat hij toch wel heel graag naar buiten wil én zijn ontbijt geserveerd wil hebben. Ik zet eerst mijn intentie voor vandaag: vertrouwen. Vertrouwen dat het goed is zoals het is, ook als het even niet zo voelt. Vertrouwen in mezelf, vertrouwen in mijn missie.

Even later sta ik voor de spiegel in de badkamer en zie een bedrukt gezicht, wat ik afgelopen weken wel vaker zag. Ik kijk mezelf aan en zeg "kom op joh" en wens mezelf goedemorgen en lach even naar mezelf. Naast mijn spiegel hangt mijn mantra. Ik zeg mijn mantra een aantal keren hardop zoals vrijwel elke ochtend, ook als ik me even niet zo fijn voel. Ik laat mijn mantra toe in elke vezel, óók als het even niet zo voelt. Ik voel vandaag weerstand bij sommige woorden, maar ga door. Ik weet hoe helpend mijn mantra is, juist als het even niet fijn voelt.

Ik loop de krakende trap af naar beneden en bekijk mijn fijne huis. Wat een rijkdom, wat een rust, wat een liefde, overvloed, kracht… Dit is mijn thuis, WOW! Milan draait al mauwend om mijn blote benen en geeft mij talloze liefdesbeetjes. Pure liefde op pootjes! Ik geef Milan zijn ontbijt, wat hij luid spinnend opeet. Ik zet koffie voor mezelf en open zoals elke ochtend de tuindeuren. De ochtendzon is al gearriveerd in mijn tuintje. Ik adem de koele, vochtige ochtendlucht in. Heerlijk!

Ik nestel me op de bank met een fleecedeken, boek en koffie. Dit zijn de momenten waar ik zo van hou, vroeg in de ochtend of juist later op de avond met kaarsjes aan. De rust, sereniteit, stilte in de woonwijk, de vogeltjes die hun serenades brengen. Ik begin te lezen in mijn boek en voel al snel ook in mezelf de rust. Ik lees verder en bemerk dat het gaat stromen in mij. Ik voel vertrouwen en dan komen de tranen… de inzichten… Connecting the dots! Wat is lezen toch helpend voor mij! Ik lees nog wat verder en leg dan het boek terzijde. Ik pak de laptop en begin te schrijven.

Afgelopen maand is er zoveel gebeurd en alle gebeurtenissen hebben me geregeld flink aan het wankelen gebracht. Afgelopen weken ging het soms diep en ik had niet meer verwacht dat deze negatieve gedachtes nog zouden opspelen na alle positieve flow van dit jaar. Het zijn de donkerdere plekken, diep van binnen, de ruwe rauwe randjes, zelfreflectie en dingen die eerder nog niet zichtbaar waren omdat ze waren afgedekt met andere gevoelens. Juist dat wankelen, deze opschudding, heeft voor nieuwe inzichten gezorgd. Ik voelde gelukkig bijna altijd een innerlijk weten (vertrouwen) dat het wankelen me verder zou gaan brengen. Een enkele keer werd het écht even donker en dat heeft achteraf bekeken het meeste inzicht in de herkomst van de pijn gebracht. Ik durfde de donkerte te delen met mijn fijne vriendin; dankbaar!

Ik weet inmiddels dat ik er elke dag zelf voor kan kiezen of ik mijn mantra doe, óf eerst de vaatwasser uitruim en dan de mantra "vergeet." Ik kies er zelf voor of ik op de bank nestel met een leerzaam, inzicht gevend boek of op social media blijf hangen, blijf appen en het wéér te laat is om te lezen.

Ik besef dus heel goed dat ik keer op keer zelf mag en ook kán kiezen, en de keuzes die ik maak houden me ofwel klein, of zetten me op mijn pad naar mijn grootsheid, in mijn kracht, laten de liefde stromen en laten me leven in mijn overvloed!

Mijn roerige jeugd en later onrustige volwassenheid zijn me min of meer overkomen; ik wist op dat moment in elk geval niet beter. Mijn huidige situatie is echter volledig in staat van bewustzijn door alle tools, spiegels en inzichten die ik ontvang omdat ik me er voor openstel. Ik kan niet anders meer dan een bewust leven leiden. "De dood of de gladiolen," zeg ik als rasechte Nijmeegse vaak! En boy, wat een turbulentie geeft dat soms van binnen!

Ik doorzie stapsgewijs (schoksgewijs) mijn eigen patronen en besef hoeveel winst ik hier heb te behalen! Een overvloedig, krachtig, liefdevol leven! Mijn jaarthema voor dit jaar is niet voor niets 'Liefdesblij!' Hoe wonderlijk toch elke keer weer dat ik dit thema heb gekozen voor 2017.

Ik ben enorm dankbaar voor de vele inzichten. Inzichten ontstaan door verlangen en noodzaak. Ontstaan door mijn hart en mijn innerlijke drive te volgen. Ik ben zó vaak gevallen in mijn leven, maar nóg vaker weer opgestaan. Het gaat niet om het vallen, maar om het opstaan en het leren...

Wat bijzonder is, is dat ik ergens in mijn onderbewustzijn wél in mijn eigen overvloed geloofde. Ik stemde mijn mantra's hierop af en ik sprak mezelf liefdevol en positief toe (ook als het even niet zo voelde). Ondanks tekortgedachte bewandelde ik toch een andere route dan ik dacht. De weg van inzicht, noodzaak en verlangen, de baas zijn en vrij zijn! Geloven in mijn droom en nu mezelf omringen met fijne mensen met eenzelfde mindset.

Afgelopen week volgde ik nog een workshop waarbij ik een genadeloze maar liefdevolle "push" in de rug kreeg. Deze duw nodigde me uit om in te zien dat ik juist mijn focus op het tekort had gelegd. Ik voelde me door deze oncomfortabele, genadeloze, liefdevolle duw enorm op mijn vingers getikt en, hoe kan het ook anders, ik voelde me gruwelijk tekortschieten! Ik snapte er werkelijk niks van. Mijn favoriete K-gevoel...

Zo op deze vroege zaterdagochtend zie ik plots de verbanden van situaties van de afgelopen maand, en afgelopen jaren, op mijn pad zo helder en logisch: Connecting the dots. 

Ik zie óók dat het in mijn gezin van herkomst ging over eindeloos tekort, slachtoffers, redders en gered willen worden. Minderwaardig zijn, slachtoffer zijn… dit was het script van mijn moeder, mijn vader, mijn broer... en hoe kan het ook anders, óók van mijzelf. Een diepgeworteld script van het systeem dat ik niet goed genoeg ben, dat ik minder ben en ik voor een dubbeltje ben geboren en nooit een kwartje zou kunnen worden. Dat was een van onze "tegeltjes aan de muur."

Ik heb dit gezinsscript onbewust meegenomen naar mijn volwassenheid en ben er zelf onbewust ook weer mee aan de slag gegaan. Alles wat mij tot op heden "overkwam" op het gebied van dit tekort (het "heb ik weer" gevoel) maakte me overigens wel keer op keer strijdlustiger. Ik heb al jaren een drive, een innerlijk verlangen uit deze route te stappen, mijn script te herschrijven en zeker toen ik moeder werd, ontstond er een enorm verlangen én noodzaak mijn kinderen een ander script te leren ondanks dat ik niet wist welk script het was of dát er uberhaupt een script was.

Toen ik stopte met zowel redden van anderen als zelf slachtoffer zijn, kwam de pijn pas echt naar boven. Ik heb hier menig sessie in therapie op gedaan. Mijn verwoede reddingspogingen van de anderen gingen over mijn eigen tekortgevoelens en gedachtes. Het ging over stagneren van energie en hierdoor uiteindelijk daadwerkelijk tekort gecreëerd te hebben. Deze gevoelens en gedachtes van niet goed genoeg zijn, minder zijn dan anderen, minder slim, tekort hebben, het "heb ik weer" gevoel, werd ik ook keer op keer bevestigd door de buitenwereld en dat was soms verwarrend en niet helpend.

Intern weigerde ik op te geven en deze drive heeft me in beweging gehouden. Op mijn route legde ik zoveel focus op de zoektocht naar "overvloed" dat ik hierdoor in tekort belandde... En, door zo op de grens van tekort te balanceren, ging ik nog harder op zoek naar de route naar overvloed. Het leek wel Chinees allemaal.

Ik ben in het nu, 2 september 2017, en ben enorm dankbaar voor de vele inzichten. Inzichten ontstaan door verlangen en noodzaak. Ontstaan door mijn hart en mijn innerlijke drive te volgen.

Aanstaande dinsdag heb ik, niet geheel toevallig, een "loslaat ritueel." Het levend waterritueel bij 'Light your life,' onder de volle maan. Dit is een krachtig ritueel waarin oude pijn, wrok, verdriet en andere emoties die je niet (meer) vooruit helpen, vrijgemaakt worden. Ik ga dit ritueel beleven met een fijn intervisiegroepje. Voorafgaand aan dit ritueel zit een zelfonderzoek, wat ook veel stof heeft doen opwaaien in mijn interne systeem. Fijnlijk pijnlijk.

Ik ben dankbaar voor al het moois wat er op mijn pad is gekomen en nog gaat komen. Ik ben ook dankbaar voor de minder mooie dingen die er op mijn pad zijn gekomen, daar zijn vele wondertjes uit voortgekomen.

Onderweg naar Liefdesblij, ook connecting the dots hoort erbij