Help ik zit vast!!

Wanneer stopt de strijd?

Leven met zoiets ingrijpends als seksueel misbruik, al dan niet in combinatie met KOPP-KOV bijkomstigheid, voelt vaak als keihard werken – overleven!! Er lijkt geen eind aan de innerlijke strijd te komen.

Het duurt vaak decennia voordat iemand echt zijn of haar seksueel misbruik of traumatische ervaring onder ogen kan komen. Het is een lange periode van trauma,- naar tussentijd,- naar hier en nu.  Daarbij volgen in een mensenleven geregeld meerdere vastloop momenten elkaar op, voordat iemand, al dan niet op eigen initiatief besluit dat het nu echt anders "moet" - Sprake van écht willen, is er heel begrijpelijk, niet altijd meteen. De interne ontkenning laat zich niet zomaar wegsturen. 

Van Theorie naar Praktijk, van denken naar voelen

In het begin is er vooral die naar buiten gerichte motivatie om zo snel mogelijk van het "gedoe" af te komen - de snelweg naar "normaal zijn" en zo snel mogelijk weer alles te kunnen doen wat je altijd deed, en liefst nog meer ;-). De eerste hulpvraag is vaak - Help mij en; "hoe kom ik zo snel mogelijk van mijn angsten af want ik functioneer niet meer"..... Help, ik zit vast!!!

Vervolgens loop je tegen lange wachttijden aan, intakes, diagnoses en ben je eindelijk aan de beurt. Je volgt je therapie zo zelfstandig mogelijk, zo perfect mogelijk, waarbij je omgeving wel iets, maar zeker niet teveel meekrijgt. Therapie is een taak erbij dus.. Boeken lezen, therapie volgen, misschien een opleiding of een lezing bijwonen – je doet het er allemaal bij. En daarna is het klaar....denk je.

Het is echter niet genoeg om alléén maar kennis op te doen en te praten over wat je is overkomen. Het gaat er niet over om ergens "vanaf" te komen, het gaat om je weer te herinneren dat je nooit kapot bent geweest, dat je niet vast zit.  

Boeken lezen of therapie volgen alleen, helpt je dus niet als je uit het voelen blijft, als je het niet toe past in je leven, en niet écht onder ogen komt wat er in jou leeft." Het werkelijke proces van heling vraagt om integratie in je dagelijkse leven in het hier en nu. Niet in de veilige zone van theorie en kennis, niet in je hoofd, niet in de toekomst... Als je niets doet met wat je leert, blijf je krijgen wat je altijd kreeg. Pas wanneer je stopt met doen wat je altijd deed, en de pijn écht aanraakt, ontstaat ruimte voor heling. 

De bal onder water - of alle ballen hoog houden

 "Vorige week lukte het je nog om de bal onder water te houden"- of juist álle ballen omhoog te houden! Waarom lukt het nu niet meer? Jij hebt voor de buitenwereld vaak alles onder controle, bent een behulpzame duizendpoot. Je werkt hard, hebt alles en iedereen in de gaten, bent vastberaden om het "goed te doen" en vorige week nog voelde je je nog supersterk vanwege het compliment wat je ontving. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Een collega op het werk zegt iets wat je raakt, een kritische blik van je partner, een ziekbed van een naaste, of je verzwikt je enkel. Of misschien kom je de pleger weer tegen?

Je schiet vol in overlevingsmodus. In plaats van te voelen, zet je je schrap en werk je nóg harder, schouders eronder, tandje erbij. Je hebt geen tijd voor jezelf, want nu kan het niet. Straks… als alles voorbij is… dan… misschien is er dan tijd voor jou. Eerst je ouders, je partner, je kinderen, je werk, je pijnlichaam… Straks ben jij aan de beurt. Nu kan het écht niet.

Marionet van het leven 

Hoe vaak denk je niet dat je gek bent of gek wordt, en hoe hard werk jij er aan dat anderen, ook je therapeut, docent, partner, vriendin, dit niet kan zien?  Hup, dat masker op....."ze zullen oordelen als ze me echt zouden kennen en dit over mij weten. Dan verlaat iedereen me en blijf ik helemaal alleen over."

Spoiler: deze angst gaat over je eigen oordeel, niet over wat anderen over je denken. Spoiler: dit oordeel is gelukkig óók niet wie je werkelijk bent. Het is het ego dat zich vasthoudt aan oude verhalen van falen, schaamte, schuld, geheimen en je terugbrengt naar de pijn van het verleden waar je keer op keer vast denkt te zitten.

"Als het maar rustiger zou zijn, als hij je beter zou begrijpen, als".....Als alles maar anders was dan het nu is, dan zou het makkelijker zijn. Het lijkt alsof de buitenwereld aan de touwtjes trekt - je werk, je gezondheid, je relaties, je financiën. Jij voelt je een marionet van je leven. Je werkt keihard maar het voelt steeds vaker als een gevecht: een gevecht tegen de omstandigheden, tegen de gevoelens, tegen de pijn, tegen de gedachtes die je niet kunt stoppen. Je zit vast, keer op keer. Het voelt als een strijd tegen alles en iedereen, tegen de "monsters" in je hoofd.

Je lichaam zegt "STOP"

Maar het goede nieuws is dat je niet écht vast zit.
Ook al voelt het volledig zo. Je lichaam werkt mee in die illusie en schiet in de overleefmodus. Soms voelt je lichaam bevroren, soms juist zo slap als een doek. "Ik voel niks meer," zeg je dan. Maar diep van binnen voel je juist alles. Je hebt dat geleerd om te overleven, toen. Het was ooit je redding, maar nu is het je gevangenis geworden .

Seksueel misbruikt zijn betekent vaak dat je jezelf ooit afsloot door te vluchten uit je lichaam, om niet te meer voelen wat er gebeurde. Je hebt dat toen ongelooflijk goed gedaan, je had geen keuze. Het heeft je door die traumatische ervaringen heen geholpen en je in leven gehouden. Maar nu, nu is het geen efficiënte bescherming meer. Het is je eigen gevangenis geworden.

In het hier en nu vecht je tegen gevoelens van overweldiging, angsten, pijn, eenzaamheid en vooral tegen oordeel. Je lichaam roept 'STOP', maar de pijn van vroeger blijft terugkomen. De rouw en angst die het meisje of jongetje in jou ooit voelde, en niet in staat was om die gebeurtenissen van toen te verwerken, blijven zich aandienen. Het is de rouw en angst van dat innerlijke kind, dat zich ooit heeft moeten afsluiten om te overleven, maar nu, in het heden, vraagt om erkenning, om ruimte, om gezien te worden."

Het gaat niet over vastzitten, het gaat over stoppen met vechten tegen wat is geweest, en stoppen met vluchten voor wat je voelt en vooral denkt. Pas als je stopt met dit vechten en dit onder ogen komt, in kleine veilige stapjes durft te voelen en daar bij leert te blijven, kan er ruimte komen voor werkelijke verandering. Niet er vanaf, maar er naar toe met liefdevolle nabijheid in een veilige setting. Durf je gedachten op waarheid te onderzoeken - kloppen die gedachtes nog wel? Kies opnieuw, kies met liefde. 

Niets werkelijks kan worden bedreigd, niets onwerkelijks is waar

Beeld- Phoenix opleidingen

"Als je blijft doen wat je altijd deed, blijf je vastzitten in de cirkel van herhaling. Maar misschien voel jij al een poosje de drang om het anders te doen. Je beseft dat de jarenlange strijd je niet meer helpt, je wil stoppen met vluchten en jouw eigen waarheid aankijken, jouw onveranderlijke waarheid. 

Voel je in jezelf de bereidheid om je innerlijk werk te doen? Ben je bereid hiervoor tijd vrij te maken, heb je het lef en de moed en het vertrouwen om de pijn écht aan te kijken. Wil je leren kijken naar de stukken die je altijd hebt weggeduwd, wil je de stemmen die je hoort onderzoeken en opnieuw leren kiezen?

Het vraagt echt om moed om je hart open te stellen, om de diepere lagen in jezelf te onderzoeken en weer te voelen wat je jarenlang hebt vermeden. Afdalen naar de pijn... Daar waar je jaren van weg bent gebleven en liefst ook zo ver mogelijk van weg blijft. 

Ik doe je geen beloftes en biedt je geen snelle oplossingen,... Ik bied je wel mijn bereidheid, professionele én ervaringsdeskundige nabijheid terwijl jij jouw persoonlijke pad van wond naar wonder bewandeld. 

Ik blijf..blijf jij ook? 

Stuur vandaag nog een mail - Je bent zo welkom!!  yvonne@praktijkvoorverwondering.nl