In liefdevolle herinnering

1 maart... Sinds 2012 is dit de sterfdag van mijn moeder. De eerste keer was het sterven zelf, de gekozen dag in het hospice waar ze eindelijk de baas kon zijn over haar lijden. Het lijden dat niet alleen de kanker was die haar lichaam over had genomen, maar ook het lijden van haar hele leven. Misschien was haar beslissing om zelf te kiezen dat het genoeg was, wel de eerste en laatste keer waarin ze zelf regie over haar leven nam.

Vijf jaar later, zoveel gebeurd en mijn hart is rustiger dan ooit. Ik voel systemisch steeds vaker mijn beide ouders achter mij staan, met ook beiden een hand op mijn schouders. Ik besef dat ik in liefde ben gemaakt! En de rest is niet meer belangrijk.

Een groot aantal zaken uit mijn jeugd verdient niet echt een schoonheidsprijs. Of juist wel, zou Jip Keijzer  zeggen. Cadeaus!!! Jazeker, van die k-cadeaus waar je absoluut niet op zit te wachten. Ik heb weleens gedacht in de spreekwoordelijke cadeauwinkel te zijn beland, ik was zo op, zo moe... het hield niet op.

We worden allemaal door het leven uitgedaagd onze eigen cadeaus uit te pakken. Als je grote cadeaus zoals kanker, misbruik, geweld, oorlog, trauma krijgt, kun je ze helaas nooit teruggeven. Je kunt het sterven van je vader of moeder als je zelf nog een kind bent niet teruggeven, ze blijven fysiek dood. Ervaringen met misbruik, ervaren van oorlog, akelige trauma's, kun je niet teruggeven. Een gehandicapt kind krijgen, gehandicapt geboren worden, kun je niet teruggeven. Het zijn feiten, het is er. Je hebt wel een keuze hoe je hiermee omgaat, hoe je erover denkt en ernaar kijkt in het hier en nu. Je hebt de keuze om te zien dat er echt mooie dingen onder de nare, gruwelijke verpakking vandaan kunnen komen.

Het is echter wel zaak dát je de "kado's" uitpakt, anders staat het je 24/7 in de weg en zul je je hele leven erover struikelen. Ik ben al heel veel jaren eerst heel voorzichtig aan het uitpakken. En sinds mijn "burn-out" gaat het hard! Ik zie écht de kado's, er is veel moois tevoorschijn gekomen en ik voel me een rijk mens.

Morgen is het vijf jaar geleden dat mijn moeder overleed. Het heeft mij veel gebracht. Ik hou van mijn moeder, ik herdenk haar in liefde, hoe ****** lastig we het ook hadden.

Dag mama, zwaai zwaai, wat heb je wonderlijke kado's gebracht!