Scherven van geluk
Scherven van geluk
Twee weken geleden volgde ik weer een fijne training bij Phoenix Opleidingen. Deze keer ging het over "Omgaan met Angst, Woede en Weerstand", iets wat ik niet alleen ken uit mijn eigen proces, maar ook geregeld in mijn praktijk tegen kom bij cliënten.
Soms komt iemand mijn praktijk binnen met vooral heel veel angst. Angst om überhaupt een woord te spreken over wat hem of haar is overkomen. Soms is er veel weerstand waardoor iemand blokkeert en op dat moment nog even geen stappen durft of kan zetten. En dan is er ook nog woede, die blijft in eerste instantie nog verborgen. "Ik heb mijn daders al vergeven" zegt iemand dan, "ik begrijp waarom ze hebben gedaan, wat ze hebben gedaan." of "Ik ben niet boos meer!". Tegelijk worstelt hij of zij vaak wel met boosheid die naar binnen is gericht of voelt iemand zich bijvoorbeeld dood en doodmoe. Angst, Woede, Weerstand...we gaan aan de slag met precies dat wat zich aandient in het moment.
Om zelf betekenis te vinden in mijn leven, mijn emoties te leren kennen en te leren uiten, heb ook ik, diepe innerlijke reizen gemaakt, en ben ik meer dan eens door mijn persoonlijke 'nacht van de ziel', gereisd zoals Wibe Veenbaas dat noemt. Die reizen hebben mij geleerd om te helen en te groeien door te vertrouwen op iets groter dan mezelf, en mezelf weer te herinneren wie ik werkelijk ben. Ik ben heel en kom steeds meer thuis in het grotere..
Tijdens opleidingsdagen bij Phoenix, werken we regelmatig met het schrijven van korte gedichten of brieven. Je krijgt slechts enkele minuten voor een opdracht die perfect aansluit bij de training of het thema van die dag, om het zo rechtstreeks vanuit je hart of ziel te laten stromen. Het gaat niet om het mooi, het gaat om het doorvoelen en dat precies dát kan komen wat gezien wil worden.
Ook twee weken terug, kregen we aan het eind van de eerste dag een schrijfopdracht: "Schrijf een gedicht over 'Je angst', en daar heb je 7 minuten voor". Ik werd geraakt door mijn eigen woorden, niet omdat het poëtisch of mooi was, maar omdat het van de plek van de angst en pijn en frustratie van vroeger kwam. Het raakte mij zo.... Mijn lichaam heeft mijn huid, letterlijk verdikt... Ik ontwikkelde in mijn pubertijd lymf-lipoedeem en besef al lang waarom ik ooit deze "dikke huid" aan heb moeten nemen. Het schrijven van het gedicht én deze blog geeft zin... Het vertelt over transformatie, heling en hoop. Het pad van heling bewandelen loont zo ontzettend!!! Het gedicht gaat over mijn angsten van vroeger. De scherven staan voor mijn verstopte woede en onderdrukte emoties. Uit de tijd vóórdat ik mijn waarheid sprak. Van voordat ik mijn belemmerende overtuigingen durfde te onderzoeken. Het heet, "scherven van geluk" en is een ode aan het kleine bange en ergens óók zo boze meisje van toen.